بی بدی. [ بی ب َ ] ( ص مرکب ) چیزی که دارای بدی نباشد وعاری از عیب و نقص بود. ( ناظم الاطباء ) : چو خورشید تابنده او بی بدیست همه کار و کردار او ایزدیست.فردوسی.
