بی انصاف

/bi~ensAf/

مترادف بی انصاف: نامنصف، ناعادل ، بیدادگر، ستم کار، ظالم

متضاد بی انصاف: منصف، باانصاف، دادگر، عادل

برابر پارسی: بیدادمند، بیدادگر

معنی انگلیسی:

unfair, unjust, inequitable, iniquitous

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آنکه از راه عدالت منحرف گردد. ۲ - ظالم ستمکار بیدادگر .

(اِ ) [ فا - ع . ] (ص مر. ) ۱ - آن که از راه عدالت منحرف گردد. ۲ - ظالم ، ستمکار، بیدادگر.

ستمکار، ظالم، بیدادگر.

unjust (صفت)

ستمگر، ناصحیح، ظالم، ستمکار، ناروا، غیر منصفانه، غیر عادلانه، بی انصاف، بی عدالت

unfair (صفت)

نا درست، نامساعد، نا هموار، غیر منصفانه، غیر عادلانه، بی انصاف

ظالم , غیر عادل

بی انصافی:بی عدالتی

بی وجدان

نا عادل

نامنصف - بیدادمند - ناعادل