بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی ( به فرانسوی: Anorexie mentale ) نوعی اختلال روانی در غذا خوردن است که در آن بیمار از خوردن غذا به میزان کافی و با وجود گرسنگی امتناع می ورزد. این روند که معمولاً با آغاز و زیاده روی در یک رژیم غذایی آغاز می شود و به دلیل کاهش شدید وزن می تواند به بدن آسیب برساند. عدم تصور صحیح از شکل بدن و تناسب اندام، همچنین فشارهای اجتماعی و تصویرسازی نادرست رسانه ای از وزن ایده آل از دلایل بروز این بیماری شمرده می شود. بی اشتهایی عصبی با علائمی چون خوردن مقدار بسیار کم غذا با کالری بسیار اندک، قطع شدن قاعدگی، فشار خون پایین، کمبود چربی در بدن، زردی و رنگ پریدگی پوست، افسردگی، ضعف ماهیچه های قلبی و یا ایست قلبی بروز می یابد و در صورت عدم ارجاع به متخصصین برای آغاز فرآیند درمان به بیماری های قلبی و دیگر بیمارهای مرگبار خواهد انجامید. از جمله کسانی که به این اختلال مبتلا بود تاپ مدل فرانسوی ایزابل کارو بود که در ۲۸ سالگی درگذشت. [ ۱] [ ۲] [ ۳] بی اشتهایی عصبی، که اغلب به آن بی اشتهایی گفته می شود، [ ۴] نوعی اختلال در غذا خوردن است که با کمبود وزن، محدودیت غذایی، ترس از افزایش وزن و تمایل شدید به لاغری مشخص می شود. [ ۵] بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی حتی اگر در حقیقت، کم وزن هم باشند، خود را دارای اضافه وزن می دانند. [ ۵] [ ۶] آنها اغلب انکار می کنند که مشکل کم وزنی دارند. [ ۷] آنها مرتباً خود را وزن می کنند و تنها مقادیر کمی از غذاهای خاصی می خورند. [ ۵] برخی بیش از حد ورزش می کنند، خود را مجبور به استفراغ می کنند یا از ملین ها برای کاهش وزن استفاده می کنند. [ ۵] از جمله عوارض ممکن است پوکی استخوان، ناباروری و آسیب قلبی باشد. [ ۵] در زنان غالباً قاعدگی قطع می شود. [ ۷] در موارد شدید بی اشتهایی که افراد به طور مستمر امتناع از مصرف غذا دارند و برای افزایش وزن نیازمند مداخلات قابل توجه هستند ممکن است پس از درخواست پدر و مادر و یا قیم خود [ ۸] با توسل به زور تحت تغذیه از طریق لوله معده [ ۹] قرار بگیرند. . [ ۱۰] در حال حاضر علت آن مشخص نیست. [ ۶] به نظر می رسد برخی از اجزای ژنتیکی در دوقلوهای یکسان بیشتر از دوقلوهای غیرهمسان تحت تأثیر قرار دارند. [ ۶] به نظر می رسد عوامل فرهنگی نیز نقش مهمی دارند و جوامعی که به لاغری اهمیت می دهند دارای نرخ بالاتری از بیماری هستند. [ ۷] علاوه بر این ، بیشتر در بین افرادی که در فعالیت هایی که به لاغری اهمیت می دهند ، مانند دو و میدانی در سطح بالا ، مدلینگ و رقص ، رخ می دهد. [ ۷] [ ۱۱] بی اشتهایی غالباً به دنبال یک واقعه مهم تغییر دهنده زندگی یا استرس ایجاد می شود. [ ۷] تشخیص ، به وزن قابل توجهی کم نیاز دارد. [ ۷] شدت بیماری بر اساس شاخص توده بدنی ( BMI ) در بزرگسالان مبتلا به بیماری خفیف با BMI بیشتر از 17 ، BMI متوسط 16 تا 17 ، BMI شدید 15 تا 16 و BMI شدید کمتر از 15 است. [ ۷] در کودکان از BMI برای صدک های سن کمتر از صدک های 5 معمولاً استفاده می شود. [ ۷] درمان بی اشتهایی شامل رسیدن به وزن نرمال ، درمان مشکلات اساسی روانشناختی و پرداختن به رفتارهایی است که مشکل را تقویت می کنند. [ ۵] در حالی که داروها به افزایش وزن کمک نمی کنند ، اما ممکن است از آنها برای کمک به اضطراب یا افسردگی همراه استفاده شود . [ ۵] روشهای مختلف درمانی ممکن است مفید باشد ، مانند درمان شناختی رفتاری یا روشی که والدین مسئولیت تغذیه کودک خود را به نام خانواده درمانی مودسلی بر عهده می گیرند. [ ۵] [ ۱۲] گاهی اوقات افراد برای بازیابی وزن نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. [ ۱۳] شواهد مربوط به بهره مندی از تغذیه لوله بینی - معلوم نیست. [ ۱۴] چنین مداخله ای ممکن است برای بیماران بی اشتهایی و کارکنان مراقبت های بهداشتی بسیار ناراحت کننده باشد ، در صورتی که خلاف میل بیمار تحت محدودیت اعمال شود. [ ۹] برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی فقط یک اپیزود دارند و بهبود می یابند در حالی که ممکن است در طی سالهای دیگر دوره های مکرر در دیگران رخ دهد. [ ۱۳] بسیاری از عوارض با بدست آوردن وزن بهبود می یابند یا برطرف می شوند. [ ۱۳] تخمین زده می شود که در برخی از دوره های زندگی در 0. 9٪ تا 3. 3٪ زنان و 0. 2٪ تا 0. 3٪ مردان در کشورهای غربی رخ دهد. [ ۱۵] در حدود 0. 4٪ از زنان جوان در یک سال معین مبتلا هستند و تخمین زده می شود که ده برابر بیشتر از مردان در زنان رخ دهد. [ ۷] [ ۱۵] نرخ در بیشتر کشورهای در حال توسعه نامشخص است. [ ۷] غالباً در دوران نوجوانی یا بزرگسالی شروع می شود. [ ۵] در حالی که بی اشتهایی در طی قرن 20 معمولاً تشخیص داده می شود ، مشخص نیست که آیا این امر به دلیل افزایش فرکانس یا تشخیص بهتر آن بوده است. [ ۶] در سال 2013 ، به طور مستقیم منجر به حدود 600 مرگ در سراسر جهان شد ، در حالی که 400 مرگ در سال 1990 بود. [ ۱۶] اختلالات خوردن همچنین باعث افزایش خطر مرگ فرد در طیف وسیعی از دلایل دیگر از جمله خودکشی می شود . [ ۵] [ ۱۵] حدود 5٪ از افراد مبتلا به بی اشتهایی در طی یک دوره ده ساله بر اثر عوارض جان خود را از دست می دهند ، تقریباً 6 برابر خطر افزایش یافته است. [ ۷] [ ۱۷] اصطلاح "بی اشتهایی عصبی" اولین بار در سال 1873 توسط ویلیام گول برای توصیف این بیماری استفاده شد. [ ۱۸]