بی اختیاری ادراری سرریزی یا بی اختیاری ادراری لبریزی نوعی بی اختیاری ادرار است که با خروج غیرارادی ادرار از مثانه لبریز از ادرار مشخص می شود، در اغلب موارد فرد دچار چکمیزک لبریزی هیچگونه احساسی از پر بودن مثانه یا نیاز به دفع ادرار ندارد. این حالت در افرادی که مجرای خروجی مثانه در آنها مسدود شده رخ می دهد ( بزرگ شدن ( خوش خیم ) پروستات، سرطان پروستات یا تنگی مجرای ادراری ) ، یا زمانی رخ میدهدکه ماهیچه مسئول تخلیه ادرار در مثانه بسیار ضعیف شده باشد و قادر به تخلیه مثانه به طور طبیعی نباشد. بی اختیاری ادراری لبریزی همچنین ممکن است در اثر عوارض جانبی برخی از داروها رخ دهد. [ ۱] [ ۲]
ضایعات ( عصبی ) که بر بخش های ساکرال ( نخاع ) یا فیبرهای عصبی خودکار محیطی تأثیر می گذارد، باعث آتونی مثانه ( شل شدن مثانه ) همراه با از دست دادن هماهنگی اسفنکتر ( ادراری ) می شوند. این امر منجر به از دست دادن انقباظ عضله دترسور، مشکل در شروع ادرار کردن و بی اختیاری لبریزی می شود. عوارض جانبی آنتی کولینرژیک برخی از داروها ( به عنوان مثال، برخی داروهای ضد روان پریشی و ضد افسردگی ) ممکن است باعث احتباس ادرار شود که ممکن است منجر به بی اختیاری لبریزی شود. آگونیست های آلفا آدرنرژیک ممکن است با تحریک انقباض اسفنکتر مجرای ادراری باعث احتباس ادرار شوند. مسدود کننده های کانال کلسیم ممکن است انقباض بافت ماهیچه ایی صاف موجود در مثانه را کاهش داده و باعث احتباس ادرار همراه با بی اختیاری لبریزی شود. [ ۳] بی حسی اپیدورال و زایمان نیز می تواند باعث بی اختیاری ادرار لبریزی شوند.
بی اختیاری لبریزی ادراری زمانی اتفاق می افتد که مثانه بیمار به طور دائم پر است و در نتیجه پر بودن دائمی مثانه ادرار به طور مکرر از مجرای ادراری نشت می کند. ضعف عضلات مثانه، در نتیجه تخلیه ناقص مثانه، یا انسداد مجرای ادراری می تواند باعث این نوع بی اختیاری شود. نوروپاتی خودکار ناشی از دیابت یا سایر بیماریها ( به عنوان مثال مولتیپل اسکلروزیس ) می تواند سیگنال های عصبی ( ارسالی ) از مثانه را کاهش دهد ( این امر منجر به پر شدن بیش از حد مثانه می گردد ) و همچنین ممکن است بیرون راندن ادرار ( از مثانه ) توسط عضله دترسور را کاهش دهد ( که باعث احتباس ادرار می شود ) . تومورها و سنگ کلیه نیز می توانند مجرای ادرار را مسدود کنند ( و منجر به بی اختیاری ادراری لبریزی شوند ) . آسیب های نخاعی یا اختلالات سیستم عصبی از علل دیگر بی اختیاری لبریزی ادرار هستند. در مردان، هیپرپلازی خوش خیم پروستات ( BPH ) همچنین ممکن است جریان ادرار را محدود کند. بی اختیاری لبریزی ادرار در زنان نادر است، اگرچه گاهی اوقات در اثر فیبروم یا تومورهای تخمدان ایجاد می شود. همچنین بی اختیاری لبریزی ادرار در زنان می تواند ناشی از افزایش مقاومت مجرای خروجی مثانه ناشی از پرولاپس پیشرفته واژن باشد که باعث ایجاد غُر شدن یا فرو رفتگی در لوله مجرای خروجی ادرارمیگردد. بی اختیاری لبریزی ادرار در زنان همچنین می تواند بدنبال عمل جراحی جهت برطرف کردن بی اختیاری ادرار در زنان رخ دهد ( این در صورتی است که جراح مشکل را بیش از حد اصلاح کرده است که منجر به احتباس ادرای و عدم دفع ادرار در مثانه می گردد ) . [ ۴] علائم اولیه بی اختیاری لبریزی ادراری شامل خروج ادرار با تأخیر در هنگام شروع شاشیدن یا کندی سرعت خروج ادرار در هنگام شاشیدن است. داروهای آنتی کولینرژیک و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است بی اختیاری لبریزی ادرار را تشدید کنند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفضایعات ( عصبی ) که بر بخش های ساکرال ( نخاع ) یا فیبرهای عصبی خودکار محیطی تأثیر می گذارد، باعث آتونی مثانه ( شل شدن مثانه ) همراه با از دست دادن هماهنگی اسفنکتر ( ادراری ) می شوند. این امر منجر به از دست دادن انقباظ عضله دترسور، مشکل در شروع ادرار کردن و بی اختیاری لبریزی می شود. عوارض جانبی آنتی کولینرژیک برخی از داروها ( به عنوان مثال، برخی داروهای ضد روان پریشی و ضد افسردگی ) ممکن است باعث احتباس ادرار شود که ممکن است منجر به بی اختیاری لبریزی شود. آگونیست های آلفا آدرنرژیک ممکن است با تحریک انقباض اسفنکتر مجرای ادراری باعث احتباس ادرار شوند. مسدود کننده های کانال کلسیم ممکن است انقباض بافت ماهیچه ایی صاف موجود در مثانه را کاهش داده و باعث احتباس ادرار همراه با بی اختیاری لبریزی شود. [ ۳] بی حسی اپیدورال و زایمان نیز می تواند باعث بی اختیاری ادرار لبریزی شوند.
بی اختیاری لبریزی ادراری زمانی اتفاق می افتد که مثانه بیمار به طور دائم پر است و در نتیجه پر بودن دائمی مثانه ادرار به طور مکرر از مجرای ادراری نشت می کند. ضعف عضلات مثانه، در نتیجه تخلیه ناقص مثانه، یا انسداد مجرای ادراری می تواند باعث این نوع بی اختیاری شود. نوروپاتی خودکار ناشی از دیابت یا سایر بیماریها ( به عنوان مثال مولتیپل اسکلروزیس ) می تواند سیگنال های عصبی ( ارسالی ) از مثانه را کاهش دهد ( این امر منجر به پر شدن بیش از حد مثانه می گردد ) و همچنین ممکن است بیرون راندن ادرار ( از مثانه ) توسط عضله دترسور را کاهش دهد ( که باعث احتباس ادرار می شود ) . تومورها و سنگ کلیه نیز می توانند مجرای ادرار را مسدود کنند ( و منجر به بی اختیاری ادراری لبریزی شوند ) . آسیب های نخاعی یا اختلالات سیستم عصبی از علل دیگر بی اختیاری لبریزی ادرار هستند. در مردان، هیپرپلازی خوش خیم پروستات ( BPH ) همچنین ممکن است جریان ادرار را محدود کند. بی اختیاری لبریزی ادرار در زنان نادر است، اگرچه گاهی اوقات در اثر فیبروم یا تومورهای تخمدان ایجاد می شود. همچنین بی اختیاری لبریزی ادرار در زنان می تواند ناشی از افزایش مقاومت مجرای خروجی مثانه ناشی از پرولاپس پیشرفته واژن باشد که باعث ایجاد غُر شدن یا فرو رفتگی در لوله مجرای خروجی ادرارمیگردد. بی اختیاری لبریزی ادرار در زنان همچنین می تواند بدنبال عمل جراحی جهت برطرف کردن بی اختیاری ادرار در زنان رخ دهد ( این در صورتی است که جراح مشکل را بیش از حد اصلاح کرده است که منجر به احتباس ادرای و عدم دفع ادرار در مثانه می گردد ) . [ ۴] علائم اولیه بی اختیاری لبریزی ادراری شامل خروج ادرار با تأخیر در هنگام شروع شاشیدن یا کندی سرعت خروج ادرار در هنگام شاشیدن است. داروهای آنتی کولینرژیک و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است بی اختیاری لبریزی ادرار را تشدید کنند. [ ۵]
wiki: بی اختیاری ادراری سرریزی