بی اتش

بی آتش. بی آتش ( به انگلیسی: Flameout ) اصطلاحی در موتورهای جت است و به هنگامی گفته می شود که آتش در محفظه احتراق وجود ندارد. از دست رفتن آتش می تواند دلایل بسیاری داشته باشد؛ ازجمله: نقص فنی موتور، تمام شدن سوخت، خراب شدن سامانهٔ سوخت رسانی همانند لوله ها و پمپ سوخت یا انژکتور، ارتفاع زیاد، واماندگی کمپرسور، آسیب جسم خارجی، برخورد پرنده، برف، تگرگ، خاکستر آتشفشانی، بارندگی شدید یا هوای بسیار سرد در بیرون از کابین. [ ۱] [ ۲]
نخستین موتورهای جت تمایل زیادی به بی آتش شدن و واماندگی کمپرسور داشتند که دلیل اصلی آن تلاطم هوای ورودی موتور یا افزایش آنی فشار به موتور توسط خلبان بود. در موتورهای جت قدیمی اگر خلبان بسرعت تراتل را باز می کرد و فشار زیادی به موتور می آورد، نسبت هوا - سوخت در اتاقک احتراق از موازنه خارج می شد. موتورهای نوین و پیشرفته، پایداری زیادی نسبت به این نقص نشان می دهند زیرا دارای سامانه کنترل الکترونیکی موتور ( FADEC ) هستند که از بی آتش شدن موتور جلوگیری می کند و حتی اگر موتور خاموش شد، آن را دوباره بلافاصله روشن نمایند. [ ۳] بی آتش شدن موتور بیشتر در زمان کاهش ارتفاع هواپیما یا پرواز پیمایشی رخ می دهد و سامانه های کنترلی موتور وظیفهٔ تنظیم نسبت سوخت و هوا را دارند تا از این رویداد جلوگیری نمایند. سامانه های کنترل موتور معمولاً دارای یک مکانیزم جرقه دائمی هستند که هر ثانیه یک بار جرقه می زند؛ بنابراین اگر آتش درون اتاقک احتراق خاموش شود، بلافاصله آتش روشن خواهد شد. البته محدودیت هایی برای روشن کردن دوبارهٔ موتور وجود دارد. برای نمونه در هواپیمای ایرباس ۳۲۰ سقف ارتفاع برای روشن کردن دوبارهٔ موتور ۱۲۰۰۰ متر است؛ ولی برای ایمنی بیشتر به خلبانان گفته شده که نباید بیش از ارتفاع ۹۱۰۰ متر این کار را انجام دهند. [ ۴] [ ۵]