بگرس

لغت نامه دهخدا

بگرس. [ ب َ رَ ] ( اِ )نوعی از سقرلات خوب که کلاه بارانی از آن سازند و آب در آن کم سرایت کند و به روغن چرب نشود :
بارگاه طرب باده پرستان ابر است
شفق بگرس بارانی مستان ابر است.
زکی ندیم ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) پارچه ای بوده که آب در آن کم سرایت میکرده .

فرهنگ عمید

نوعی پارچه که از آن کلاه و لباس بارانی می دوخته اند، نوعی سقرلات.

پیشنهاد کاربران

بپرس