بکیت

لغت نامه دهخدا

بکیت.[ ب َ ] ( اِ ) بکیتا. اعیان و اشراف. ( ناظم الاطباء ).

بکیة. [ ب َ کی ی َ] ( ع ص ) بکی ٔ. ناقة بکی و بکیة؛ ماده شتر کم شیر. ج ،بِکاء، بکایا. ( منتهی الارب ). و رجوع به بکی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس