بکوک

لغت نامه دهخدا

بکوک. [ ب َ ] ( اِ ) نشانه تیر باشد که عربان هدف خوانند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). نشانه تیر. ( رشیدی ) ( سروری ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). || ظرفی باشد که آن را بصورت حیوانی ساخته باشند و بدان شراب خورند. ( از برهان ) ( از ناظم الاطباء ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). رجوع به بکول شود. || ظرف و جام شرابخوری را نیز گفته اند. ( برهان ).

فرهنگ عمید

= تکوک

پیشنهاد کاربران

بپرس