بِکِشی، گِئورگ فون (۱۸۹۹ـ۱۹۷۲)(Békésy, Georg von)
دانشمند امریکایی، زادۀ مجارستان. به سبب حل مناقشات طولانی دربارۀ نحوۀ عملکرد گوش داخلی از طریق کشف ساز و کار تحریک حلزون گوش داخلی، جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۶۱ را دریافت کرد. در بوداپست زاده شد و در برن سوئیس درس خواند. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۴۶، در آزمایشگاه های سازمان تلفن مجارستان، زیمنس، و هالسکه آلمان مشغول کار بود. به علاوه، سمت های دانشگاهی نیز داشت. در ۱۹۴۶ به سوئد، و در ۱۹۴۷ به امریکا مهاجرت کرد. از ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۶، عضو هیئت علمی دانشگاه هاروارد بود. در ۱۹۶۶، استاد علوم حسی دانشگاه هاوایی شد. مهندس مخابرات بود و هم زمان دربارۀ نحوۀ رسیدن صوت به گوش انسان تحقیق می کرد. در تحقیقاتش، نمونه هایی از حلزون گوش داخلی ساخت و ساختار شنوایی گوش جسدها را با جریان برق تحریک کرد. او با قراردادن محلولی نمکی حاوی ذرات آلومینیوم به جای مایع درون حلزون، و تابش نور استروبوسکپی، مشاهده کرد ارتعاشات به شکل امواج به غشا منتقل می شوند. بر روی این غشا، هر موج، بسته به بسامد خود، در محلی خاص بیشینۀ ارتعاش را دارد. همچنین، دستگاه شنوایی سنجی را ابداع کرد. این دستگاه وسیله ای است که تعیین می کند کری ناشی از صدمه دیدن گوش یا مغز است. بدین ترتیب، امکان تشخیص به موقع و درنتیجه، انتخاب روشی سریع برای درمان مناسب فراهم می شود. علاوه بر این، بکشی دستگاهی ابداع کرد که پوست با کمک آن می توانست بشنود. این دستگاه نمونۀ بزرگ شده ای از حلزون گوش بود، لولۀ طویلی پر از مایع که پرده ای در طول آن کشیده شده بود. با فشار پرده به ساعد فرد، صداهای زیر و بمی که از راه لوله فرستاده می شدند در نقاط متفاوت بازو حس می شدند.
دانشمند امریکایی، زادۀ مجارستان. به سبب حل مناقشات طولانی دربارۀ نحوۀ عملکرد گوش داخلی از طریق کشف ساز و کار تحریک حلزون گوش داخلی، جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۶۱ را دریافت کرد. در بوداپست زاده شد و در برن سوئیس درس خواند. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۴۶، در آزمایشگاه های سازمان تلفن مجارستان، زیمنس، و هالسکه آلمان مشغول کار بود. به علاوه، سمت های دانشگاهی نیز داشت. در ۱۹۴۶ به سوئد، و در ۱۹۴۷ به امریکا مهاجرت کرد. از ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۶، عضو هیئت علمی دانشگاه هاروارد بود. در ۱۹۶۶، استاد علوم حسی دانشگاه هاوایی شد. مهندس مخابرات بود و هم زمان دربارۀ نحوۀ رسیدن صوت به گوش انسان تحقیق می کرد. در تحقیقاتش، نمونه هایی از حلزون گوش داخلی ساخت و ساختار شنوایی گوش جسدها را با جریان برق تحریک کرد. او با قراردادن محلولی نمکی حاوی ذرات آلومینیوم به جای مایع درون حلزون، و تابش نور استروبوسکپی، مشاهده کرد ارتعاشات به شکل امواج به غشا منتقل می شوند. بر روی این غشا، هر موج، بسته به بسامد خود، در محلی خاص بیشینۀ ارتعاش را دارد. همچنین، دستگاه شنوایی سنجی را ابداع کرد. این دستگاه وسیله ای است که تعیین می کند کری ناشی از صدمه دیدن گوش یا مغز است. بدین ترتیب، امکان تشخیص به موقع و درنتیجه، انتخاب روشی سریع برای درمان مناسب فراهم می شود. علاوه بر این، بکشی دستگاهی ابداع کرد که پوست با کمک آن می توانست بشنود. این دستگاه نمونۀ بزرگ شده ای از حلزون گوش بود، لولۀ طویلی پر از مایع که پرده ای در طول آن کشیده شده بود. با فشار پرده به ساعد فرد، صداهای زیر و بمی که از راه لوله فرستاده می شدند در نقاط متفاوت بازو حس می شدند.
wikijoo: بکشی،_گیورگ_فون_(۱۸۹۹ـ۱۹۷۲)