بکرک

بَکرَک، با فتحه روی ب و ر ، به معنای قرقره که در کارهای ساختمانی و مانند آن به کار میبرند.
و گُروک با ضمه روی گ ، به قرقره نخ و مانند آن میگویند در گویش دشتی

بکر بودن، دست نخورده، طلوع آفتاب است ویک واژه کردی است