بکرهی

لغت نامه دهخدا

بکرهی.[ ب َ رَ ] ( اِ ) بکراهی. بکروی. بکرایی :
بخانه درون بود با بکرهی
نهاده برش نار و سیب و بهی.

فردوسی ( از رشیدی ) ( از انجمن آرا ) ( از جهانگیری ).

رجوع به بکروی شود.

یا بکراهی یا بکروی یا بکرایی

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید