بِکِرِل، هانْری (۱۸۵۲ـ۱۹۰۸)(Becquerel, Henri)
بِکِرِل، هانْری
فیزیک دان فرانسوی. به سبب کشف تابش های نافذ ناشی از نمک های اورانیوم، در ۱۹۰۳ جایزۀ نوبل فیزیک گرفت. این تابش ها اولین نشانه هایی بودند که از پرتوزایی خودبه خودی آشکارسازی می شدند. بکرل جایزۀ نوبل را مشترکاً با ماری کوری و پیِر کوری دریافت کرد. در پاریس زاده شد و در همان جا درس خواند. در ۱۸۷۵، پژوهش های علمی اش را به شکل خصوصی آغاز، و رفتار نور قطبیده را در میدان های مغناطیسی و در بلورها بررسی کرد. کشف پرتوهای ایکس در ۱۸۹۶، بکرل را بر آن داشت که برای دستیابی به پرتوهای ایکس به تحقیق در زمینۀ بلور فلوئورتاب روی آورد. در همان سال و ضمن این کار، تصادفاً پرتوزایی در نمک های اورانیوم را کشف کرد. پس از آن، ماری و پیِر کوری به جست وجوی مواد پرتوزای دیگر برآمدند و این تحقیقات در ۱۸۹۸، به کشف پولونیوم و رادیوم منجر شد. درپی این کشف، بکرل پرتوزایی رادیوم را بررسی کرد و در ۱۹۰۰ نشان داد که این پرتوها ماهیتی از جنس الکترون دارند. در همین سال، بکرل به شواهدی دست یافت که نشان می داد پرتوزایی منجر به تبدیل یک عنصر به عنصر دیگر می شود.
بِکِرِل، هانْری
فیزیک دان فرانسوی. به سبب کشف تابش های نافذ ناشی از نمک های اورانیوم، در ۱۹۰۳ جایزۀ نوبل فیزیک گرفت. این تابش ها اولین نشانه هایی بودند که از پرتوزایی خودبه خودی آشکارسازی می شدند. بکرل جایزۀ نوبل را مشترکاً با ماری کوری و پیِر کوری دریافت کرد. در پاریس زاده شد و در همان جا درس خواند. در ۱۸۷۵، پژوهش های علمی اش را به شکل خصوصی آغاز، و رفتار نور قطبیده را در میدان های مغناطیسی و در بلورها بررسی کرد. کشف پرتوهای ایکس در ۱۸۹۶، بکرل را بر آن داشت که برای دستیابی به پرتوهای ایکس به تحقیق در زمینۀ بلور فلوئورتاب روی آورد. در همان سال و ضمن این کار، تصادفاً پرتوزایی در نمک های اورانیوم را کشف کرد. پس از آن، ماری و پیِر کوری به جست وجوی مواد پرتوزای دیگر برآمدند و این تحقیقات در ۱۸۹۸، به کشف پولونیوم و رادیوم منجر شد. درپی این کشف، بکرل پرتوزایی رادیوم را بررسی کرد و در ۱۹۰۰ نشان داد که این پرتوها ماهیتی از جنس الکترون دارند. در همین سال، بکرل به شواهدی دست یافت که نشان می داد پرتوزایی منجر به تبدیل یک عنصر به عنصر دیگر می شود.
wikijoo: بکرل،_هانری_(۱۸۵۲ـ۱۹۰۸)