بَکْر بن وائِل
قبیلۀ بزرگ عرب عدنانی، مرکب از ده ها طایفۀ بزرگ و کوچک. سرزمین این مردم از یمامه تا بحرین امتداد داشت و سپس از بحرین به سواد عراق کشیده شد و از آن جا تا جنوب شرقی آناتولی و اراضی شمالی میان دجله و فرات امتداد یافت. ناحیۀ معروف دیاربکر، یادگار سکونت دیرینۀ این مردم است. بکریان در عهد ساسانی چندین بار به قلمرو ایران حمله آورده بودند. شاپور ساسانی دوم این مردم را به سختی مجازات کرد و بعضی از آنان را به بیابان های کرمان تبعید کرد. بکریان در شام و عراق بارها با ملوک غانی و لخمی درگیر جنگ شدند. اینان در جنگ ذی قار، ساسانیان را شکست دادند. بکریان در اواخر حیات پیامبر اسلام (ص)، مسلمان و پس از رحلت ایشان مرتد شدند. خلیفۀ اول آنان را به اسلام بازآورد. گروهی از این مردم، مسیحی بودند و تا خلافت اموی مذهب خود را حفظ کرده بودند. جنگجویان بکر، در تصرف ایران شرکت داشتند و تا خراسان و ماوراءالنهر پیش رفتند. بکریان را در سمرقند و اطراف آن، سباعیان می خواندند. نواحی کوهستانی خراسان تا قرن ۳ق در اختیار بکریان بود. گروهی از این مردم در جنگ های مهلب بن ابی صفره با خوارج و جنگ های مصعب بن زبیر با مختار ثقفی و شورش معروف عبدالرحمان بن محمد بن اشعث شرکت داشتند. بکریان در ایران حکومت های دیرپایی نظیر حکومت بنی دلف و یزیدیان شروان را تأسیس کردند. همۀ طوایف شیبانی ایران که از سواحل خلیج فارس تا خراسان پراکنده اند، بازماندگان طایفۀ بکر بن وائل هستند.
قبیلۀ بزرگ عرب عدنانی، مرکب از ده ها طایفۀ بزرگ و کوچک. سرزمین این مردم از یمامه تا بحرین امتداد داشت و سپس از بحرین به سواد عراق کشیده شد و از آن جا تا جنوب شرقی آناتولی و اراضی شمالی میان دجله و فرات امتداد یافت. ناحیۀ معروف دیاربکر، یادگار سکونت دیرینۀ این مردم است. بکریان در عهد ساسانی چندین بار به قلمرو ایران حمله آورده بودند. شاپور ساسانی دوم این مردم را به سختی مجازات کرد و بعضی از آنان را به بیابان های کرمان تبعید کرد. بکریان در شام و عراق بارها با ملوک غانی و لخمی درگیر جنگ شدند. اینان در جنگ ذی قار، ساسانیان را شکست دادند. بکریان در اواخر حیات پیامبر اسلام (ص)، مسلمان و پس از رحلت ایشان مرتد شدند. خلیفۀ اول آنان را به اسلام بازآورد. گروهی از این مردم، مسیحی بودند و تا خلافت اموی مذهب خود را حفظ کرده بودند. جنگجویان بکر، در تصرف ایران شرکت داشتند و تا خراسان و ماوراءالنهر پیش رفتند. بکریان را در سمرقند و اطراف آن، سباعیان می خواندند. نواحی کوهستانی خراسان تا قرن ۳ق در اختیار بکریان بود. گروهی از این مردم در جنگ های مهلب بن ابی صفره با خوارج و جنگ های مصعب بن زبیر با مختار ثقفی و شورش معروف عبدالرحمان بن محمد بن اشعث شرکت داشتند. بکریان در ایران حکومت های دیرپایی نظیر حکومت بنی دلف و یزیدیان شروان را تأسیس کردند. همۀ طوایف شیبانی ایران که از سواحل خلیج فارس تا خراسان پراکنده اند، بازماندگان طایفۀ بکر بن وائل هستند.
wikijoo: بکر_بن_وایل