بکخیان
لغت نامه دهخدا
بکخیان. [ ب ُ ] ( اِ ) چیزی گنده و ناهموار. ( از جهانگیری ). || ( ص )بی مغز و میان تهی ، و آن مخفف پوک است. ( از جهانگیری ). || ( اِ ) پتک آهنگران. ( از جهانگیری ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید