بکتوزن

لغت نامه دهخدا

بکتوزن. [ ب َ زَ ] ( اِخ ) بکتوزون. بِگتوزون ابوالفوارس و بقولی ابوالحارث ؟ ملقب به سنان الدوله ، سپهسالار خراسان و حاجب سالار اواخر عهد پادشاهان سلسله سامانی ودر عهد امیر منصور دوم سامانی سپهسالار خراسان بود وابوالقاسم سیمجور را که با او بمنازعه برخاسته بود شکست داد. ( ربیعالاول سال 388 هَ. ق. ) اما از عهده محمود غزنوی که ظاهراً بدعوت و تحریک امیر منصور دوم بقصد نیشابور آمده بود بر نیامد و از پیش او بگریخت و با فائق خاصه همدست شد و امیر منصور دوم را معزول و کور کردند و بردارش عبدالملک دوم را به امارت نشاندند ( سال 389 هَ. ق. ). در همین سال چون ایلک خان به بخارا آمد بکتوزن را نیز با سایر امرا و رجال و شاهزادگان سامانی بگرفت و بند نهاد و به اوزکند فرستاد و وی هم در حبس درگذشت. ( از دایرة المعارف فارسی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس