بکال

لغت نامه دهخدا

بکال. [ ب ِ ] ( اِخ ) ( بنو... ) بطنی است از حمیر و از آن است ابویزید نوف بن فضاله ازتابعین. ( منتهی الارب ). پدر قبیله ای است از حمیر و از آن است ابایزید نوف تابعی ابن فضاله. ( آنندراج ).
بکال. [ ب ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان هلایجان بخش ایذه شهرستان اهواز. سکنه آن 175 تن. آب از چشمه. محصول آنجا گندم و جو. شغل اهالی آن زراعت است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

فرهنگ فارسی

ده از دهستان هلایجان بخش ایذه شهرستان اهواز . آب از چشمه . محصول : گندم و جو . شغل : زراعت .

گویش مازنی

/bekaal/ بریز

واژه نامه بختیاریکا

بکار؛ زمین کشاورزی

پیشنهاد کاربران

بپرس