بکاسه ونمک محتاج شدن. [ ب ِ س َ / س ِ وَ ن َ م َ م ُ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از کمال نکبت و افلاس. ( آنندراج ). و رجوع به مجموعه مترادفات ص 26 شود : حسود را ز حسد بس همین قدر که بودبکاسه و نمک چشم شور خود محتاج.اثر ( از آنندراج ).
