بکار بودن. [ ب ِ دَ ] ( مص مرکب ) لازم بودن. ضرور بودن. مصرف داشتن : مرا مرد بکار است خاصه شما. ( تاریخ سیستان ). دست فرا کردند اندر اوانی فروختن... بناها ساختن و استران خریدن و ستوران که آن هیچ بکار نبود. ( تاریخ سیستان ). و دیگر اندر نفقات که بکار نبود و عطیتهاء بی معنی. ( تاریخ سیستان ). || پابرجا بودن : تدبیر باید ساخت بزودی اگر این ولایت بکار است که هر روز شرش زیادت است. ( تاریخ بیهقی چ ادیب 430 ). || بکار آمدن : ز بهر رسم همی نیزه را سنان دارد و گرنه نیزه او را بکار نیست سنان.
فرخی.
فرهنگ فارسی
لازم بودن . ضرور بودن . مصرف داشتن . یا پابرجا بودن . یا بکار آمدن .
