بژهان بردن. [ ب ُ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) الغبطة؛ بژهان بودن. یعنی آرزو بردن به نعمت کسی که این چنین نعمت مرا باشد. ( مجمل اللغة، از یادداشت مرحوم دهخدا ). غِبطة. ( تاج المصادر بیهقی ، از یادداشت مرحوم دهخدا ).
