بچه مرده. [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ م ُ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) که بچه اش مرده باشد. ثکلی. ( منتهی الارب ): مفرق ؛ ناقه بچه مرده : مثل زن بچه مرده گریستن ؛ سخت گریستن. بکاء کبکاء الثکلی. || ( اِ مرکب ) کودک که جانش بشده باشد.
