بچه رزماری

رزماری وودهاوس شخصیت محوری این رمان است. او زن جوانی است که همراه با همسرش گای وودهاوس به آپارتمانی قدیمی به نام برامفورد در نیویورک نقل مکان می کند. شوهرش بازیگر است اما تاکنون فقط در دو تئاتر و چند فیلم تبلیغاتی تلویزیونی ظاهر شده است. به این زوج هشدار داده می شود که ساختمان برامفورد سابقه خوبی ندارد و قبلاً در آنجا چندین قتل و اعمال جادوگری رخ داده است. اما آن ها این هشدار را نادیده می گیرند. رزماری دلش بچه می خواهد اما گای ترجیح می دهد مدتی صبر کنند تا وضعیت حرفه ای او تثبیت شود. در بدو ورود آن ها به برامفورد، مورد استقبال همسایه های واحد کناری قرار می گیرند که یک زوج مسن به نام مینی و رومن کاستاوت هستند. رزماری آن ها را افرادی گیج و پوچ می بیند اما گای به سرعت باب ملاقاتهای پیاپی با آن ها را باز می کند. طی رویدادی عجیب ناگهان رقیب کاری گای، بینایی اش را از دست داده و گای موفق می شود نقش او را در تئاتر تصاحب کند. در کمال شگفتی ناگهان گای تغییر عقیده داده و با رزماری موافقت می کند که اولین فرزندشان را به دنیا بیاورند…
چری وایلدر گفت: «بچه رزماری یکی از کامل ترین داستانهای ژانر وحشت است که تاکنون نوشته شده است. » گری ویلیام کرافورد محقق ژانر وحشت، بچه رزماری را «یک شاهکار واقعی» نامید. دیوید پرینگل بچه رزماری را چنین توصیف کرد: «این رمان ترسناک، رندانه، اغوا کننده و بدون نقص نوشته شده است… یک داستان نگاشته شده با مهارت، یک کتاب نمایشنامه ای که در آن تمام جزئیات فیزیکی و خط گفتگوها مهم است. »
در سال ۱۹۶۸ فیلمی بر پایه این رمان و با همین نام ساخته شد و میا فارو، جان کاساوتیس، روث گوردون و سیدنی بلکمر در آن بازی کردند. روث گوردون توانست جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به دست بیاورد و رومن پولانسکی کارگردان فیلم بچه رزماری در رشته بهترین فیلمنامه اقتباسی نامزد اسکار شد.