بچه خانی

(بچه خوانی) مجموعه داستان ها و کتاب های چاپ سنگی که تا ۱۲۸۱ ق به طبع رسیده اند و اغلب شامل داستان های منظوم و منثوری است که مصور نیز شده اند و مخاطب آن عوام می باشند. این عنوان، کتاب هایی از مثنوی لیلی و مجنون مکتبی شیرازی گرفته تا کتاب های دیگری چون حسین کرد شبستری، چهل طوطی، کلثوم ننه و غیره را دربر می گیرد. البته تمام کتاب هایی که در ذیل عنوان بچه خانی آورده شده اند، همگی در دوران قاجار نوشته نشده اند، ازجمله موش و گربه عبید زاکانی، ولی برای اولین بار بود که کتاب هایی از این دست تحت عنوان «بچه خانی» معرفی می شدند. برخی از این کتاب ها در مکتب خانه ها نیز استفاده می شده و بعضی دیگر در محافل دسته جمعی عوامانه برای عموم خوانده می شده است که ریشه در همان پرده خوانی ها دارد. به خاطر همین از این کتاب ها به عنوان کتاب های پای کرسی نیز یاد می شود. عنوان بچه خانی برای اولین بار در انتهای کتاب گنجینه عبدالوهاب نشاط اصفهانی توسط شخصی به نام حاج موسی به کار رفته است. ضبط این کلمه در همه جا به صورت «بچه خانی» آمده، نه «بچه خوانی» که صورت درست آن است.