بپغا. [ب َ ] ( اِ ) ببغا. طوطی. ( برهان قاطع ) ( هفت قلزم ) ( ازناظم الاطباء ). در لغت فرس بپغا را بیغا نیز خوانده اند و بای فارسی را یای تحتانی دانسته اند. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ). و اصل آن هندی است و نام آن نیزهندی است. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ) : هوا چون پشت شاهین شد زمین چون سینه بپغا ز صلصل ساخته غلغل ز بلبل ساخته عنقا.
