( بپا اندر آمدن ) بپا اندر آمدن. [ ب ِ اَ دَ م َ دَ ] ( مص مرکب ) بپای اندر آمدن. به زمین خوردن. سرنگون افتادن. لغزیدن و افتادن. ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) : پسر برنشست از بر تخت اوی بپای اندر آمد سر بخت اوی.فردوسی.
