بویین زهرا شهرستان

دانشنامه آزاد فارسی

بوئین زَهرا، شهرستانواقع در جنوب استان قزوین، مشتمل بر بخش های مرکزی، دشتابی، شال، رامند، آوج، و آبگرم، با مرکزیت اداری شهر بوئین زهرا. از شمال به شهرستان های قزوین و تاکستان و خرمدرّه، از شرق به شهرستان آبیک و کرج در استان تهران، و از جنوب به استان های مرکزی و همدان محدود است. جنوب و غرب این شهرستان را کوه های نسبتاً مرتفعی، چون رامند با ارتفاع ۲,۵۸۰ متر، آق داغ، با ارتفاع ۲,۸۷۸ متر، و کوه قراقی، با ارتفاع ۲,۸۹۸ متر، فراگرفته و نواحی شمالی را دشت هموارِ وسیعی تشکیل داده است. رودخانه های حاجی عرب و آوج و خشک رودهای دیگری، که چندان اهمیت ندارند، زهاب های این شهرستان را تشکیل می دهند. اقلیم آن در نواحی کوهستانی، معتدلِ مایل به سرد و در دشت مرکزی و شمالی معتدل، از نظر بارندگی جزو نواحی خشک، و جمعیت آن ۱۵۵,۸۸۹ نفر است (۱۳۸۵). مهم ترین شهرها و آبادی های آن، عبارت اند از: بوئین زهرا، ارداق، اسفرورین، شال، دانسفهان، آبگرم، آوج، رحیم آباد، عصمت آباد، سگزآباد، خوزنین، و کلنجین.

پیشنهاد کاربران

بپرس