بوییدنی

لغت نامه دهخدا

بوییدنی. [ دَ ] ( ص لیاقت ) قابل بوییدن. لایق بوییدن. درخوربوییدن. || مشهوم. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ عمید

۱. درخور بوییدن.
۲. هرچیز خوش بو که آن را ببویند.

پیشنهاد کاربران

بپرس