بویچه

لغت نامه دهخدا

بویچه. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) گیاهی باشد که مانند ریسمان بر درخت پیچد و بعربی عشقه گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). عشقه. ( فرهنگ فارسی معین ). عشقه و گیاهی که مانند ریسمان بر درخت می پیچد. پیچک. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس