بوکلک

لغت نامه دهخدا

بوکلک. [ ک َ ل َ ] ( اِ ) میوه ای است مغزدار که آنرا «ون » گویند و ترکان ، چتلاقوچ و عربان ، حبةالخضراء خوانند. ( برهان ). بن کوهی است و آن حبه ای است سبز و کوچک و آنرا انجکک نیز گویند و ترکان آنرا چتلاقوج و عربان ، حبةالخضرا و بهندی ، قهوه خوانند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ). بَن و میوه درخت بنه :
مرغ چنان بوکلک دهانش به تنگی
در گلوی او چگونه گنجدمعبد.
منوچهری.
نخوری انجکک و بوکلک بی حاصل
تا به ریش خود و یاران نکنی تف بسیار.
بسحاق اطعمه.
|| میوه درخت عرعر. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

میوه ایست مغزدار که آنرا ون گویند و ترکان چتلاقوچ و عربان حبه الخضرائ خواندند . یا میوه درخت عرعر .

پیشنهاد کاربران

بپرس