بوک و مگر

لغت نامه دهخدا

بوک و مگر. [ ک ُ م َ گ َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) بمعنی بوک است و مرادف مگر، بمعنی بود که و باشد که و بعربی عسی و لعل گویند. ( برهان ) ( آنندراج ) :
چنگ در شاخ هر مهی می زن
تو چه دانی زبخت بوک و مگر.
سنایی.
به یاد بوک ومگر چند سال بردارم
مرا خدای نداده ست زندگانی نوح.
انوری.
بر بوک و مگر عمر گرامی مگذارید
خود محنت ما جمله ز بوک و مگر آمد.
انوری.
چند بر بوک و مگر مهره فروگردانی
که تو بس مفلسی و چرخ فلک پاک بر است.
عطار.
رجوع به بوک شود.

فرهنگ فارسی

بمعنی بوک است و مرادف مگر بمعنی بود که و باشد که و بعربی عسی و لعل گویند

پیشنهاد کاربران

بپرس