بوژ

لغت نامه دهخدا

بوژ. ( اِ ) گرانی و سنگینی تب و حرارت باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) .

بوژ. [ ب َ ] ( اِ ) گرداب. ( برهان ) ( آنندراج ) ( مجمع الفرس ) ( فرهنگ فارسی معین ).

( اسم ) گرداب .

( اِ. ) ۱ - گرداب . ۲ - سنگینی حال و تب و حرارت بدن .

گرداب.

بوژ آباد قریه ای است در بخش میان جلگه شهر عشق آبادنرسیده به روستای فدیشه نه قدیشه

بوژ یعنی بگوکه بخاطر تداخل زبان عربی به بوش تبدیل شده.
بوژان احتمالا معنی سخنوران یا گویندگان است