بؤوق

لغت نامه دهخدا

بؤوق. [ ب ُ ئو ] ( ع مص ) ( از «ب ٔق » ) رسیدن سختی و بلا. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس