بؤوح

لغت نامه دهخدا

بؤوح. [ب َ ئو ] ( ع ص ) ( از «ب وح » ) آنکه پوشیدن راز نتواند. ( منتهی الارب ) ( غیاث ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس