بووار و پکوشه

بووار و پِکوشِه (Bouvard et Pecuchet)
رمانی نیمه تمام از گوستاو فلوبر، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۸۸۱، پس از مرگ مؤلف. دو مرد عزب، بووار و پکوشه، در گردش های روزهای یک شنبه با هم آشنا می شوند. حرفۀ هر دو نسخه برداری است. دوستی این دو روزبه روز عمیق تر می شود تا بدان جا که بووار ارث خود را با پکوشه قسمت می کند. آن ها به دهی می روند، ملکی می خرند تا کشاورزی کنند، اما شکست می خورند. به آموختن پزشکی، شیمی، و دامپزشکی رو می آورند، اما موفق نمی شوند. تحصیل ادبیات و باستان شناسی و رشته های دیگر نیز بی نتیجه است. طرفه آن که این دو به هر رشته ای که رو می آورند رنگ وبوی آن رشته را به خود می گیرند. سرانجام سرخورده و افسرده تصمیم به خودکشی می گیرند، اما پیام کلیسا در شب نوئل آنان را از خودکشی بازمی دارد. پس از تجربه کردن مشاغلی دیگر سرانجام به کار اول خود، نسخه برداری، بازمی گردند. مجلد دومی که فلوبر وعدۀ آن را داده بوده، هرگز نوشته نشد.