بونگو، عُمر (۱۹۳۵)(Bongo, Omar)
(نام اصلی: آلبرت ـ برنارد بونگو) سیاستمدار گابونی، از ۱۹۶۷ رئیس جمهور گابون. وزیر دفاع ملی (۱۹۶۴ـ۱۹۶۵) و در ۱۹۶۷معاون رئیس جمهور لئون اِمبا بود، و پس از مرگ اِمبا در ۱۹۶۷، به ریاست جمهوری، نخست وزیری، و دبیر کلی رسید و در ۱۹۶۸ حزب دموکراتیک گابون را به منزلۀ تنها حزب قانونی این کشور تأسیس کرد. در ۱۹۷۳ به اسلام گروید و بهره برداری از منابع کانی سرشار گابون را زیر نظر گرفت بی آن که از نابرابری های موجود در این کشور چندان کاسته شود. او در ۱۹۷۹ و ۱۹۸۶، و در ۱۹۹۳ برای چهارمین بار به ریاست جمهوری انتخاب شد و از ۱۹۹۵ فقط در مقام رئیس جمهور بر سر کار ماند، و در انتخابات ریاست جمهوری دسامبر ۱۹۹۸ نیز بیش از دوسوم آرا را از آنِ خود کرد. بونگو با به دست گرفتن کنترل شرکت های نیمه خارجی، عقد موافقت نامه های اقتصادی و فنی با چین، و حفظ پیوندهای کشورش با فرانسه به شکل موفقیت آمیزی از ذخایر اورانیوم، منگنز و آهن گابون، که سبب شده است این کشور بالاترین درآمد سرانه را در میان همۀ کشورهای افریقایی داشته باشد، بهره برداری کرده است. اگرچه رژیم بونگو رژیمی خودکامه بود، رونق اقتصادی گابون مانع از بروز مخالفت های جدّی شد. در ۱۹۸۹، تلاشی که برای کودتا علیه او صورت گرفت به دست سربازان طرفدارش درهم شکست. در ۱۹۹۰، نخستین انتخابات چندحزبی از ۱۹۶۴ به بعد، با وجود ادعای انجام تقلّب های گسترده، به پیروزی حزب دموکراتیک گابون انجامید، و در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۳، برای نخستین بار نامزدهای مخالف او امکان به میدان آمدن یافتند. بونگو در لوای، واقع در فرانسویل، متولد شد و در برازاویل تحصیل کرد. از ۱۹۵۷ در دستگاه اداری دولت مستعمرۀ فرانسه به کار مشغول شد و در ۱۹۶۳ به مقام وزارت اطلاعات و گردشگری گابون رسید.
(نام اصلی: آلبرت ـ برنارد بونگو) سیاستمدار گابونی، از ۱۹۶۷ رئیس جمهور گابون. وزیر دفاع ملی (۱۹۶۴ـ۱۹۶۵) و در ۱۹۶۷معاون رئیس جمهور لئون اِمبا بود، و پس از مرگ اِمبا در ۱۹۶۷، به ریاست جمهوری، نخست وزیری، و دبیر کلی رسید و در ۱۹۶۸ حزب دموکراتیک گابون را به منزلۀ تنها حزب قانونی این کشور تأسیس کرد. در ۱۹۷۳ به اسلام گروید و بهره برداری از منابع کانی سرشار گابون را زیر نظر گرفت بی آن که از نابرابری های موجود در این کشور چندان کاسته شود. او در ۱۹۷۹ و ۱۹۸۶، و در ۱۹۹۳ برای چهارمین بار به ریاست جمهوری انتخاب شد و از ۱۹۹۵ فقط در مقام رئیس جمهور بر سر کار ماند، و در انتخابات ریاست جمهوری دسامبر ۱۹۹۸ نیز بیش از دوسوم آرا را از آنِ خود کرد. بونگو با به دست گرفتن کنترل شرکت های نیمه خارجی، عقد موافقت نامه های اقتصادی و فنی با چین، و حفظ پیوندهای کشورش با فرانسه به شکل موفقیت آمیزی از ذخایر اورانیوم، منگنز و آهن گابون، که سبب شده است این کشور بالاترین درآمد سرانه را در میان همۀ کشورهای افریقایی داشته باشد، بهره برداری کرده است. اگرچه رژیم بونگو رژیمی خودکامه بود، رونق اقتصادی گابون مانع از بروز مخالفت های جدّی شد. در ۱۹۸۹، تلاشی که برای کودتا علیه او صورت گرفت به دست سربازان طرفدارش درهم شکست. در ۱۹۹۰، نخستین انتخابات چندحزبی از ۱۹۶۴ به بعد، با وجود ادعای انجام تقلّب های گسترده، به پیروزی حزب دموکراتیک گابون انجامید، و در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۳، برای نخستین بار نامزدهای مخالف او امکان به میدان آمدن یافتند. بونگو در لوای، واقع در فرانسویل، متولد شد و در برازاویل تحصیل کرد. از ۱۹۵۷ در دستگاه اداری دولت مستعمرۀ فرانسه به کار مشغول شد و در ۱۹۶۳ به مقام وزارت اطلاعات و گردشگری گابون رسید.
wikijoo: بونگو،_عمر_(۱۹۳۵)