بوندارْچوک، سِرگِی (۱۹۲۰ـ۱۹۹۴)(Bondarchuk, Sergei)
بازیگر و کارگردان روس. در ۱۹۶۷ ازجمله پرخرج ترین فیلم های تاریخ سینما را ساخت؛ این فیلم هشت ساعته اقتباسی از رمان جنگ و صلح اثر لئو تولستوی بود و بوندارچوک خود نقش اصلی را ایفا کرد. این فیلم در واقع تلاشی خودآگاهانه برای کسب اعتبار فرهنگیِ شوروی بود. در صحنۀ بازسازی نبرد بورودینو ۲۰هزار سیاهی لشکر بازی می کردند، ولی توانِ رِوایی فیلم هم تراز با عظمت تصویری آن نبود. بوندارچوک در حومۀ اُدسا، اوکراین، به دنیا آمد. در مدرسۀ تئاتر در راستوف، در جنوب روسیه، تحصیل کرد و در جنگ جهانی دوم در ارتش سرخ خدمت کرد. نقش آفرینی در فیلمِ گارد جوان (۱۹۴۸) شروعِ حضور او در سینما بود؛ چیزی نگذشت که به یکی از مهم ترین بازیگران سینمای شوروی تبدیل شد، به ویژه در فیلم ملخ (۱۹۵۵) و با ایفای نقش اتللو در فیلم اُتللو (۱۹۵۶) ساختۀ سِرگِی یوتکِویچ.
کارگردانی. فیلم سرنوشتِ یک انسان (۱۹۵۹)، نخستین تلاش بلندپروازانۀ بوندارچوک در عرصۀ کارگردانی بود. این فیلم به موفقیت گسترده ای دست یافت و راه را برای طرح عظیم جنگ و صلح هموار کرد. هزینه ای که دولت برای این فیلم صرف کرد تقریباً معادل ۱۰۰میلیون دلار بود، ولی در بیرون از شوروی غالباً نسخه های کوتاه شدۀ این فیلم را نمایش دادند. سپس فیلم واترلو(۱۹۷۰) را ساخت، که محصول مشترکِ ایتالیا و شوروی بود. در این فیلم نیز عظمت صحنه های نبرد خیره کننده است ولی جنبه های نمایشی به پای این شکوه نمی رسد. در فیلم های بعد او، که آخرین شان اقتباسی از بوریس گودونف (۱۹۸۶) اثر الکساندر پوشکین است، نوعی گرایش به رعایت اکید اصول و قواعد دانشگاهی به چشم می خورد. با آغاز پروسترویکا بوندارچوک از سمتِ دبیری اتحادیۀ فیلم سازان روسیه، که از ۱۹۷۱ عهده دارِ آن بود عزل شد، ولی اندکی پیش از مرگش از او خواستند که معاونت این اتحادیه را بپذیرد.
بازیگر و کارگردان روس. در ۱۹۶۷ ازجمله پرخرج ترین فیلم های تاریخ سینما را ساخت؛ این فیلم هشت ساعته اقتباسی از رمان جنگ و صلح اثر لئو تولستوی بود و بوندارچوک خود نقش اصلی را ایفا کرد. این فیلم در واقع تلاشی خودآگاهانه برای کسب اعتبار فرهنگیِ شوروی بود. در صحنۀ بازسازی نبرد بورودینو ۲۰هزار سیاهی لشکر بازی می کردند، ولی توانِ رِوایی فیلم هم تراز با عظمت تصویری آن نبود. بوندارچوک در حومۀ اُدسا، اوکراین، به دنیا آمد. در مدرسۀ تئاتر در راستوف، در جنوب روسیه، تحصیل کرد و در جنگ جهانی دوم در ارتش سرخ خدمت کرد. نقش آفرینی در فیلمِ گارد جوان (۱۹۴۸) شروعِ حضور او در سینما بود؛ چیزی نگذشت که به یکی از مهم ترین بازیگران سینمای شوروی تبدیل شد، به ویژه در فیلم ملخ (۱۹۵۵) و با ایفای نقش اتللو در فیلم اُتللو (۱۹۵۶) ساختۀ سِرگِی یوتکِویچ.
کارگردانی. فیلم سرنوشتِ یک انسان (۱۹۵۹)، نخستین تلاش بلندپروازانۀ بوندارچوک در عرصۀ کارگردانی بود. این فیلم به موفقیت گسترده ای دست یافت و راه را برای طرح عظیم جنگ و صلح هموار کرد. هزینه ای که دولت برای این فیلم صرف کرد تقریباً معادل ۱۰۰میلیون دلار بود، ولی در بیرون از شوروی غالباً نسخه های کوتاه شدۀ این فیلم را نمایش دادند. سپس فیلم واترلو(۱۹۷۰) را ساخت، که محصول مشترکِ ایتالیا و شوروی بود. در این فیلم نیز عظمت صحنه های نبرد خیره کننده است ولی جنبه های نمایشی به پای این شکوه نمی رسد. در فیلم های بعد او، که آخرین شان اقتباسی از بوریس گودونف (۱۹۸۶) اثر الکساندر پوشکین است، نوعی گرایش به رعایت اکید اصول و قواعد دانشگاهی به چشم می خورد. با آغاز پروسترویکا بوندارچوک از سمتِ دبیری اتحادیۀ فیلم سازان روسیه، که از ۱۹۷۱ عهده دارِ آن بود عزل شد، ولی اندکی پیش از مرگش از او خواستند که معاونت این اتحادیه را بپذیرد.
wikijoo: بوندارچوک،_سرگی_(۱۹۲۰ـ۱۹۹۴)