بونجل

لغت نامه دهخدا

بونجل. [ ج ُ ]( ص ) بنجل. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بنجل شود.

( صفت ) ۱ - ته ماند. بساط . ۲ - متاع وازده که مشتری نداشته باشد کالای پست .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید