بومره

لغت نامه دهخدا

بومره. [ م ُرْ رَ] ( اِخ ) کنیت ابلیس. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
وین گاوان را بسوی او خواندن
این است همیشه کار بومره.

ناصرخسرو.

بار که نهد در جهان خر کره را
درس که دهد پارسی بومره را.

مولوی.

رجوع به ابومره شود.

(مَ رَّ ) [ ع . ابومرة ] ( اِ. ) ابلیس ، شیطان .

ابلیس، شیطان، کنیۀ شیطان.

شیطان
ابلیس
عفریت
دیو
بار کی نهد در جهان خرکره را
درس کی دهد پارسی بومره را
✏ �مولانا�