بومادران معمولی یا بومادران هزار برگ، گیاهی است از تیرهٔ گل ستاره ای ها از سردهٔ بومادران
گیاهی است علفی و یکساله، دارای ساقه و شاخه های راست به ارتفاع ۲۵ تا ۶۰ سانتیمتر که در نواحی بحرالروم ( مدیترانه ) و غالب نقاط ایران می روید. این گیاه به رنگ سبز مایل به زرد با دمبرگ دراز و گلهایی مجتمع به صورت خوشهٔ دراز در کنارهٔ برگ ها دارد. دانه اش تقریباً کروی و صاف است. سرشاخه های گل دار این گیاه بعلت دارا بودن اسانس بوی مخصوص دارند. مشک چوپان در طب عوام به عنوان خلط آور مصرف می شود و برای آن اثر ضد تشنج و نیرو دهنده و تسکین دهنده تنگی نفس ذکر شده است. به آن مشک داش هم گفته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
نام لاتین این گیاه برگرفته از نام آشیل، قهرمان افسانه ای یونان است. گفته می شود در دوران نبردهای تروآ ( حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد ) از بومادران برای درمان زخم و جلوگیری از خون ریزی و عفونت استفاده می شد. ضمناً این گیاه در دورة ساکسون ها برای دفع چشم بد به کار می رفت و نیز در مراسم سحر و جادو هم از آن استفاده می شد. نام مرسوم آن یعنی «خون دماغ» کاربرد سنتی بند آورنده خون ریزی آن را بیان می کند.
گیاهی است پایا، به ارتفاع ۲۰ تا ۹۰ سانتیمتر و حتی بیشتر که برگ هایی بدون دمبرگ، دراز و پوشیده از کرک دارد که دارای بریدگی های زیاد و باریکی است. گل های سفید رنگ آن به صورت کاپیتول کوچک و مجتمع، گل آذین دیهیم در قسمت انتهایی ساقه قرار گرفته اند. کاپیتول های کوچک و متعدد آن به طول ۴ تا ۸ میلی متر و به عرض ۲ تا ۵ میلی متر می باشد و در هر کاپیتول آن، دو نوع گل، یکی زبانه ای و سفید رنگ، واقع در حاشیه گل آذین و دیگری لوله ای و واقع در ناحیه وسط، دیده می شود. همه قسمت های گیاه دارای بوی نافذ و تلخ مزه است. بومادران گونه millefolium دارای گل های سفید رنگ می باشد ولی گونه santolina از نظر اندازه، گیاهی کوچک تر و دارای گل هایی به رنگ زرد با بویی معطر و نافذ است. خود گیاه بومادران ساقه ای به ارتفاع ۱۰–۳۵سانتیمتر دارد. گونه های دیگر آن برحسب نوع و محل روییش ارتفاعی به اندازهٔ ۱۰–۸۰ و۱۵–۵۵ و۱۵–۴۰ دارند
گرد بومادران به رنگ سبز روشن با بوی معطر و مخصوص و طعم تلخ بوده و در زیر میکروسکوپ شامل قسمت های زیر است: تارهای غیرترشحی که اختصاصی است، بخشی از فیبرهای ساقه، بخشی از گلبرگ با پارانشیم کنگره ای، بخشی از میله پرچم و دانه گرده به شکل کروی و خاردار.
گیاهی است علفی و یکساله، دارای ساقه و شاخه های راست به ارتفاع ۲۵ تا ۶۰ سانتیمتر که در نواحی بحرالروم ( مدیترانه ) و غالب نقاط ایران می روید. این گیاه به رنگ سبز مایل به زرد با دمبرگ دراز و گلهایی مجتمع به صورت خوشهٔ دراز در کنارهٔ برگ ها دارد. دانه اش تقریباً کروی و صاف است. سرشاخه های گل دار این گیاه بعلت دارا بودن اسانس بوی مخصوص دارند. مشک چوپان در طب عوام به عنوان خلط آور مصرف می شود و برای آن اثر ضد تشنج و نیرو دهنده و تسکین دهنده تنگی نفس ذکر شده است. به آن مشک داش هم گفته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
نام لاتین این گیاه برگرفته از نام آشیل، قهرمان افسانه ای یونان است. گفته می شود در دوران نبردهای تروآ ( حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد ) از بومادران برای درمان زخم و جلوگیری از خون ریزی و عفونت استفاده می شد. ضمناً این گیاه در دورة ساکسون ها برای دفع چشم بد به کار می رفت و نیز در مراسم سحر و جادو هم از آن استفاده می شد. نام مرسوم آن یعنی «خون دماغ» کاربرد سنتی بند آورنده خون ریزی آن را بیان می کند.
گیاهی است پایا، به ارتفاع ۲۰ تا ۹۰ سانتیمتر و حتی بیشتر که برگ هایی بدون دمبرگ، دراز و پوشیده از کرک دارد که دارای بریدگی های زیاد و باریکی است. گل های سفید رنگ آن به صورت کاپیتول کوچک و مجتمع، گل آذین دیهیم در قسمت انتهایی ساقه قرار گرفته اند. کاپیتول های کوچک و متعدد آن به طول ۴ تا ۸ میلی متر و به عرض ۲ تا ۵ میلی متر می باشد و در هر کاپیتول آن، دو نوع گل، یکی زبانه ای و سفید رنگ، واقع در حاشیه گل آذین و دیگری لوله ای و واقع در ناحیه وسط، دیده می شود. همه قسمت های گیاه دارای بوی نافذ و تلخ مزه است. بومادران گونه millefolium دارای گل های سفید رنگ می باشد ولی گونه santolina از نظر اندازه، گیاهی کوچک تر و دارای گل هایی به رنگ زرد با بویی معطر و نافذ است. خود گیاه بومادران ساقه ای به ارتفاع ۱۰–۳۵سانتیمتر دارد. گونه های دیگر آن برحسب نوع و محل روییش ارتفاعی به اندازهٔ ۱۰–۸۰ و۱۵–۵۵ و۱۵–۴۰ دارند
گرد بومادران به رنگ سبز روشن با بوی معطر و مخصوص و طعم تلخ بوده و در زیر میکروسکوپ شامل قسمت های زیر است: تارهای غیرترشحی که اختصاصی است، بخشی از فیبرهای ساقه، بخشی از گلبرگ با پارانشیم کنگره ای، بخشی از میله پرچم و دانه گرده به شکل کروی و خاردار.
