بوم شناسی کارکردی

بوم شناسی کارکردی شاخه ای از بوم شناسی است که بر نقش ها یا کارکردهایی که گونه ها در جامعه یا اکوسیستمی که در آن زندگی می کنند، تمرکز دارد. در این رویکرد، ویژگی های فیزیولوژی، آناتومی و تاریخچه زندگی گونه مورد تاکید قرار می گیرد. اصطلاح "کارکرد" برای تاکید بر فرآیندهای فیزیولوویژه خاص به جای ویژگی های گسسته، توصیف نقش یک موجود زنده در یک سیستم تغذیه ای، یا نشان دادن اثر فرآیندهای انتخابی طبیعی بر روی یک جاندار زنده استفاده می شود. [ ۱] این زیرشاخه بوم شناسی نشان دهنده به هم رسیدن الگوهای بوم شناختی و فرآیندها و سازوکارهایی است که زیربنای آنها هستند. بر روی صفات نشان داده شده در تعداد زیادی از گونه ها تمرکز می کند و می تواند به دو روش اندازه گیری شود– نخست غربالگری است که شامل اندازه گیری یک صفت در تعدادی از گونه ها است و دومی تجربه گرایی است که روابط کمی را برای صفات اندازه گیری شده در غربالگری فراهم می کند. [ ۲] بوم شناسی کارکردی اغلب بر رویکرد یکپارچه، استفاده از صفات و فعالیت های جاندار برای درک پویایی جامعه و فرآیندهای بوم سازگان، به ویژه در پاسخ به تغییرهای سریع جهانی که در محیط زمین رخ می دهد، تأکید می کند.
بوم شناسی کارکردی در پیوند چندین رشته متفاوت قرار دارد و به عنوان اصل وحدت آفرین بین بوم شناسی فرگشتی، زیست شناسی فرگشتی، ژنتیک و ژنومیک ، و مطالعات بوم شناختی سنتی عمل می کند. این حوزه هایی مانند «توانایی های رقابتی ، الگوهای هم زمانی گونه ها، هم باشی جامعه، و نقش صفات مختلف بر عملکرد اکوسیستم» را بررسی می کند. [ ۳]