بوم شناسی عوارض طبیعی (Landscape ecology)
یا بوم شناسی زمین چهر، نوعی علم بوم شناسی که به تصویری بزرگ تر می نگرد. در این علم با الگوهای فضایی، فرآیند ها و تغییراتی سر و کار داریم که در مقیاس چندین کیلومتر مربع به وقوع می پیوندد. مناطقی با این مساحت از قطعاتی تشکیل می شود، که اکوسیستم های مجزا (مثلاً آب های جاری و درختزارها)، مراحل متوالی و کاربری های مختلف زمین (مثلاً، زمین کشاورزی، نواحی شهری) را دربر می گیرد. در این جا جنبۀ برهم کنش مهم است؛ آنچه در مورد یک قطعه روی می دهد احتمالاً بر قطعه های مجاور نیز مؤثر است. مثلاً، کمیّت و کیفیت آب ورودی به رودخانه ها به کاربری زمین در درون حوضۀ آبریز بستگی دارد و آنچه در زیستگاه های مجاور یک منطقۀ حفاظت شده می گذرد ممکن است از آنچه در درون آن روی می دهد، مهم تر باشد. الگوهایی که از منظر زمین چهر (عوارض طبیعی) سنجیده می شود عبارت اند از اقلامی چون، اندازه، شکل، «پیوند»، و موقعیت قطعه ها در ارتباط با یکدیگر. فرآیندهای مطالعه شده در این زمینه گستره ای از حرکت مادۀ مغذی تا پراکنش جانوری را دربر می گیرد. جنبۀ عمدۀ دیگر مستلزم این است که تلاش کنیم علل و معلول های تغییرات چشم انداز را در طی زمان بفهمیم، که ازجملۀ آن چیزهایی است چون تقطیع زیستگاه، اختلال (مثلاً، حریق)، تغییرات ناشی از توالی و تغییرات اقلیمی. مقیاس مورد بررسی به پرسش هایی بستگی دارد که مطرح می شود و نیز موجودات زنده ای که مورد مطالعه قرار می گیرند. با همۀ این احوال، قسمت عمدۀ اکولوژی چشم انداز مطالعۀ مقیاس های بزرگ است که مستلزم کاربرد روش های جدید چون سامانه های اطلاعات جغرافیایی (GIS) مبتنی بر رایانه است که الگوی فضایی چشم اندازها را قابل اندازه گیری و سنجش دقیق می کند. سپس این اطلاعات را می توان به نحو درستی به کار برد، و همراه با مدل های ریاضی برای پیش بینی تغییرات در الگوهای چشم انداز و فرآیندهای ناشی از آثار انسانی گوناگون استفاده کرد. فهم کامل تعداد زیاد موضوع های مهم، مستلزم دورنمایی در چشم انداز است. بنابراین، رشته یا شاخۀ مطالعاتی و عملی اکولوژی چشم انداز، هر چند که هنوز هم فاقد چارچوبی نظری است، به طور فزاینده نقش مهمی دارد.
یا بوم شناسی زمین چهر، نوعی علم بوم شناسی که به تصویری بزرگ تر می نگرد. در این علم با الگوهای فضایی، فرآیند ها و تغییراتی سر و کار داریم که در مقیاس چندین کیلومتر مربع به وقوع می پیوندد. مناطقی با این مساحت از قطعاتی تشکیل می شود، که اکوسیستم های مجزا (مثلاً آب های جاری و درختزارها)، مراحل متوالی و کاربری های مختلف زمین (مثلاً، زمین کشاورزی، نواحی شهری) را دربر می گیرد. در این جا جنبۀ برهم کنش مهم است؛ آنچه در مورد یک قطعه روی می دهد احتمالاً بر قطعه های مجاور نیز مؤثر است. مثلاً، کمیّت و کیفیت آب ورودی به رودخانه ها به کاربری زمین در درون حوضۀ آبریز بستگی دارد و آنچه در زیستگاه های مجاور یک منطقۀ حفاظت شده می گذرد ممکن است از آنچه در درون آن روی می دهد، مهم تر باشد. الگوهایی که از منظر زمین چهر (عوارض طبیعی) سنجیده می شود عبارت اند از اقلامی چون، اندازه، شکل، «پیوند»، و موقعیت قطعه ها در ارتباط با یکدیگر. فرآیندهای مطالعه شده در این زمینه گستره ای از حرکت مادۀ مغذی تا پراکنش جانوری را دربر می گیرد. جنبۀ عمدۀ دیگر مستلزم این است که تلاش کنیم علل و معلول های تغییرات چشم انداز را در طی زمان بفهمیم، که ازجملۀ آن چیزهایی است چون تقطیع زیستگاه، اختلال (مثلاً، حریق)، تغییرات ناشی از توالی و تغییرات اقلیمی. مقیاس مورد بررسی به پرسش هایی بستگی دارد که مطرح می شود و نیز موجودات زنده ای که مورد مطالعه قرار می گیرند. با همۀ این احوال، قسمت عمدۀ اکولوژی چشم انداز مطالعۀ مقیاس های بزرگ است که مستلزم کاربرد روش های جدید چون سامانه های اطلاعات جغرافیایی (GIS) مبتنی بر رایانه است که الگوی فضایی چشم اندازها را قابل اندازه گیری و سنجش دقیق می کند. سپس این اطلاعات را می توان به نحو درستی به کار برد، و همراه با مدل های ریاضی برای پیش بینی تغییرات در الگوهای چشم انداز و فرآیندهای ناشی از آثار انسانی گوناگون استفاده کرد. فهم کامل تعداد زیاد موضوع های مهم، مستلزم دورنمایی در چشم انداز است. بنابراین، رشته یا شاخۀ مطالعاتی و عملی اکولوژی چشم انداز، هر چند که هنوز هم فاقد چارچوبی نظری است، به طور فزاینده نقش مهمی دارد.
wikijoo: بوم_شناسی_عوارض_طبیعی