بوم روان شناسی

بوم روان شناسی ( به انگلیسی: Ecopsychology ) یک روش و انگاره درمانی است که سعی می کند با نزدیک کردن روح به طبیعت، از نظر روانشناختی با مردم رفتار کند. [ ۱] روان شناسی بوم شناسی خارج از روان شناسی مرسوم است. یک فرض اصلی این است که درحالی که ذهن توسط دنیای نوین شکل می گیرد، ساختار اساسی آن در یک محیط غیرانسانی طبیعی ایجاد شده است. [ ۲] به دنبال گسترش و اصلاح ارتباط عاطفی بین انسان و طبیعت، و ترویج پایایی است.
تئودور روزاک در کتاب خود با عنوان «صدای زمین» در سال ۱۹۹۲ به اصطلاح بوم روان شناسی اعتبار می دهد، گرچه گروهی از روانشناسان و متخصصان محیط زیست، از جمله مری گومس و آلن کاننر، به طور مستقل از این اصطلاح در همان زمان استفاده می کردند. روزاک، گومز و کانر بعداً این ایده را در بوم روان شناسی گزیدهٔ سال ۱۹۹۵ گسترش دادند. دو کتاب دیگر به ویژه سازنده هستند، جلد ۱۹۸۲ پئول شپرد، «طبیعت و جنون»، که تأثیر تعامل کم رنگ ما با طبیعت بر رشد روانی را مورد بررسی قرار داده بود، و دیوید ابرام، ۱۹۹۶: طلسم حساس: ادراک و زبان در جهانی بیش از انسان. کتاب دوم، نخستین کتابی بود که از پدیدارشناسی برای نگاه به محیط زیست و بررسی طبیعت و تأثیر منفی سواد بر آن استفاده کرد. [ ۳] روززاک فرضیه طبیعت بارگی زیست شناس ای. او. ویلسون را ذکر می کند. که انسان غریزه ای دارد که از لحاظ عاطفی با طبیعت ارتباط برقرار کند. [ ۴]