بولرو (راول). بولِرو ( به فرانسوی: Boléro ) نام یک قطعهٔ ارکسترال تک موومانه و از آثار موریس راول، آهنگ ساز نامدار فرانسوی است. بولرو، که در سال ۱۹۲۸، در اصل به عنوان یک قطعهٔ باله و به سفارش ایدا روبینشتاین، بالریِنِ و بازیگر اهل روسیه، نوشته شده است، شناخته شده ترین اثر موریس راول به شمار می آید.
روبینشتاین ابتدا از راول خواست تا شش بخش از ایبریای[ ۱] ایساک آلبنیس را با تنظیم ارکسترال بازآفرینی کند. زمانی که راول مشغول کار روی اولین قطعه با نام «روندنا»[ ۲] بود دریافت که پیش از او رهبر ارکستر اسپانیایی انریکه آربوس، [ ۳] تمام موومان های ایبریا را برای اجرای ارکستر بازتنظیم کرده است و قوانین حق تکثیر اجازهٔ بازآفرینی آن اثر را به شخص دیگری نمی دهند. پس از آن که آربوس از تصمیم راول آگاه شد اعلام کرد که با کمال میل از حقوق قانونی اش چشم پوشی می کند و به راول اجازه می دهد که قطعه ها را با تنظیم جدید بازآفرینی کند. اما راول نظرش را عوض کرد و ترجیح داد یکی از کارهایی که پیش تر نوشته بود را برای اجرای ارکستر تنظیم کند. سپس یک بار دیگر نظرش را تغییر داد و این بار تصمیم گرفت بر مبنای یکی از فرم های موسیقی و رقص اسپانیایی به نام بولرو قطعهٔ جدیدی خلق کند. راول در یکی روزهایی که تعطیلاتش را در یکی از بخش های پیرنه - آتلانتیک می گذراند با یک انگشتی نواختن پیانو، ملودی ساده و اولیهٔ قطعه ای که در ذهن داشت را خلق کرد. آن قطعه که ابتدا فاندانگو نام گذاشته شده بود، بعداً نامش به «بولرو» تغییر داده شد.
«بولرو» اولین بار در ۲۲ نوامبر ۱۹۲۸ در اپرای پاریس اجرا شد. در آن اجرا برونیسلاو نیژینسکا[ ۴] رقص پردازی و الکساندر بنوا[ ۵] طراحی را بر عهده داشتند و والتر استرارام[ ۶] فرانسوی ارکستر را رهبری می کرد. پیش تر قرار بود ارنست آنسرمی[ ۷] ارکستر را رهبری کند که با مخالفت اعضای گروه ارکستر روبرو شد. سناریویی که روبینشتین و نیژینسکا برای اولین اجرای «بولرو» در نظر گرفته بودند داستانی با این مضمون داشت:
در میخانهای در اسپانیا مردم زیر فانوس برنجی که از سقف آویزان است می رقصند. در گرماگرم شادی و تشویق های جمعیت، یک بانوی رقصنده روی یکی از میزها می رود، شروع به رقصیدن می کند و ریتم رقص اش به مرور تندتر می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروبینشتاین ابتدا از راول خواست تا شش بخش از ایبریای[ ۱] ایساک آلبنیس را با تنظیم ارکسترال بازآفرینی کند. زمانی که راول مشغول کار روی اولین قطعه با نام «روندنا»[ ۲] بود دریافت که پیش از او رهبر ارکستر اسپانیایی انریکه آربوس، [ ۳] تمام موومان های ایبریا را برای اجرای ارکستر بازتنظیم کرده است و قوانین حق تکثیر اجازهٔ بازآفرینی آن اثر را به شخص دیگری نمی دهند. پس از آن که آربوس از تصمیم راول آگاه شد اعلام کرد که با کمال میل از حقوق قانونی اش چشم پوشی می کند و به راول اجازه می دهد که قطعه ها را با تنظیم جدید بازآفرینی کند. اما راول نظرش را عوض کرد و ترجیح داد یکی از کارهایی که پیش تر نوشته بود را برای اجرای ارکستر تنظیم کند. سپس یک بار دیگر نظرش را تغییر داد و این بار تصمیم گرفت بر مبنای یکی از فرم های موسیقی و رقص اسپانیایی به نام بولرو قطعهٔ جدیدی خلق کند. راول در یکی روزهایی که تعطیلاتش را در یکی از بخش های پیرنه - آتلانتیک می گذراند با یک انگشتی نواختن پیانو، ملودی ساده و اولیهٔ قطعه ای که در ذهن داشت را خلق کرد. آن قطعه که ابتدا فاندانگو نام گذاشته شده بود، بعداً نامش به «بولرو» تغییر داده شد.
«بولرو» اولین بار در ۲۲ نوامبر ۱۹۲۸ در اپرای پاریس اجرا شد. در آن اجرا برونیسلاو نیژینسکا[ ۴] رقص پردازی و الکساندر بنوا[ ۵] طراحی را بر عهده داشتند و والتر استرارام[ ۶] فرانسوی ارکستر را رهبری می کرد. پیش تر قرار بود ارنست آنسرمی[ ۷] ارکستر را رهبری کند که با مخالفت اعضای گروه ارکستر روبرو شد. سناریویی که روبینشتین و نیژینسکا برای اولین اجرای «بولرو» در نظر گرفته بودند داستانی با این مضمون داشت:
در میخانهای در اسپانیا مردم زیر فانوس برنجی که از سقف آویزان است می رقصند. در گرماگرم شادی و تشویق های جمعیت، یک بانوی رقصنده روی یکی از میزها می رود، شروع به رقصیدن می کند و ریتم رقص اش به مرور تندتر می شود.
wiki: بولرو (راول)
