بولدیریف الکساندر

دانشنامه آزاد فارسی

بولْدیریف، اَلِکْسانْدْر (۱۹۰۹ـ۱۹۹۳)(Boldyrev, Alexandr)
خاورشناس روسی. در ۱۹۳۱ از دانشگاه لنینگراد در رشتۀ فقه اللغۀ ایرانی فارغ التحصیل شد. از ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۶ در تاجیکستان کار می کرد و در ضمن به تدوین ادبیات عامیانۀ تاجیکی و جمع آوری آثار خطی فارسی می پرداخت. از ۱۹۳۷ به تدریس تاریخ ادبیات فارسی در دانشگاه دولتی لنینگراد پرداخت. در این سال ها، در موزۀ ارمیتاژ لنینگراد (۱۹۳۶ـ۱۹۴۲) و مؤسسۀ خاورشناسی فرهنگستان علوم شوروی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۰) نیز مشغول کار بود. در ۱۹۴۱ از پایان نامۀ دکتری خود با عنوان فولکلور و ادبیات بدخشان دفاع کرد. در ۱۹۵۰ به ریاست کرسی ایران شناسی دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه دولتی لنینگراد برگزیده شد. در ۱۹۵۴ با تحقیق روی زندگی و آثار محمود واصفی خراسانی دانشنامۀ فوق دکتری گرفت. در ۱۹۶۶ در نخستین همایش جهانی ایران شناسان در تهران شرکت داشت. از نخستین پژوهشگرانی است که به ثبت آثار شفاهی مردم تاجیک پرداخته است. از آثارش: تصحیح و چاپبدایع الوقایع واصفی در ۲ جلد (مسکو، ۱۹۶۱)؛ «نظامی و خاقانی دو شاعر شروانی» (لنینگراد، ۱۹۳۸)؛ «میرعلی شیر نوایی در نوشته های معاصران او» (لنینگراد، ۱۹۴۶)؛ «دربارۀ تاریخ گسترش زبان ادبی فارسی» (مسکو، ۱۹۵۵)؛ فهرست دست نویس های شرقی فرهنگستان علوم تاجیکستان، با همکاری (دوشنبه، ۱۹۶۰)؛ تصحیح تاریخ بدخشان (مسکو، ۱۹۵۱).

پیشنهاد کاربران

بپرس