بوفروش

لغت نامه دهخدا

بوفروش. [ ف ُ ] ( نف مرکب ) آنکه عطریات فروشد مثل گلاب و بیدمشک و عطر و ارگچه و مانند آن. ( آنندراج ). عطار و مشک فروش. ( انجمن آرای ناصری ) ( برهان ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - عطار . ۲ - مشک فروش .

فرهنگ عمید

آن که چیزهای خوش بو می فروشد، عطار، عطرفروش.

پیشنهاد کاربران

بپرس