بوطلب

لغت نامه دهخدا

بوطلب. [ طَل َ ] ( اِ مرکب ) نام آهنگی است. رجوع به آهنگ شود.

پیشنهاد کاربران

ابوطلب . [ اَ طَ ل َ ] ( اِخ ) شاعری ترانه ساز و ظاهراً معاصر رودکی و شهید:
از دلاویزی و تری چون غزلهای شهید
وز غم انجامی و خوشی چون ترانه ٔ بوطلب .
فرخی .

بپرس