بوسپیرون

بوسپیرون ( به انگلیسی: Buspirone ) بوسپیرون یک داروی ضداضطراب خوراکی است که بیشتر برای درمان اختلالات اضطرابی به ویژه اضطراب فراگیر به کار می رود[ ۱] . این دارو از نظر ساختار با سایر داروهای ضداضطراب از جمله بنزودیازپین ها و باربیتورات ها متفاوت است. بوسپیرون هم چنین برخلاف سایر داروهای ضد اضطراب، فاقد اثرات ضدتشنج یا شل کننده عضلانی است، عملکرد سایکوموتور را مختل نمی کند و وابستگی فیزیکی ایجاد نمی نماید. بنابراین یک مزیت بوسپیرون در مقایسه با بنزودیازپین ها این است که خواب آلودگی و اختلال تمرکز ایجاد نمی کند. [ ۲] بوسپیرون برخلاف سایر داروهای ضداضطراب برای درمان فوری اضطراب به کار برده نمی شود، زیرا اثرات ضداضطراب آن ممکن است پس از گذشت دو هفته از شروع درمان آغاز گردد. [ ۳] این دارو اولین بار در سال ۱۹۸۶ مورد تأیید سازمان غذا و دارو ( آمریکا ) ( FDA ) قرار گرفت. [ ۴] .
بوسپیرون برای درمان اختلالات یا علائم اضطرابی به کار برده می شود. سازمان غذا و دارو ( FDA ) این دارو را برای درمان کوتاه مدت و بلندمدت اختلال اضطراب فراگیر و همچنین درمان کوتاه مدت علائم اضطرابی تأیید کرده است[ ۵] . بوسپیرون اثرات ضداضطراب فوری ندارد و شروع اثر آن ممکن است دو تا چهار هفته پس از شروع درمان ظاهر شود. [ ۶] بوسپیرون در درمان اختلال اضطراب فراگیر تقریباً می تواند به اندازه دیگر داروهای ضداضطراب مانند دیازپام، آلپرازولام، لورازپام و کلرازپات اثرات ضداضطرابی داشته باشد. [ ۷] درصورتی که مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ( SSRIs ) در درمان اضطراب مؤثر نباشند یا این که بیمار نتواند آنها را تحمل کند، می توان بوسپیرون را به عنوان یک داروی خط دوم به کار گرفت[ ۸]
شواهدی از اثربخشی بوسپیرون در درمان اختلال کمبود میل جنسی ( hypoactive sexual desire disorder ) دارد[ ۹] بوسپیرون همچنین به عنوان یک داروی کمکی برای کاهش عوارض جنسی مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ( SSRIs ) به کار برده می شود[ ۱۰]
بوسپیرون در درمان ترک بنزودیازپینها، ترک باربیتوراتها و ترک الکل/دلیریوم ترمنس مؤثر نیست[ ۱۱]
بوسپیرون در موارد زیر نباید مورد مصرف قرار بگیرد[ ۱۲]  سابقه حساسیت به بوسپیرون
 اسیدوز متابولیک ( مانند آنچه در دیابت رخ می دهد )