بوسه چین. [ س َ / س ِ ]( نف مرکب ) برگزیننده بوسه. ( ناظم الاطباء ). برگزیننده بوسه. بوسه گیر. ( فرهنگ فارسی معین ) : دلهای خون آلود بین بر خاک راهت بوسه چین من خاک آن را هم همین بوسی تمنا داشته.
خاقانی.
از هم عنانیش نفس برق سوخته است پایی که بوسه چین ز رکابش شوم کجاست.