بوسه خوار. [ س َ / س ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) بوسه گیر. ( فرهنگ فارسی معین ) : کند ترک می نرگس پرخمارکه از روی این گل شود بوسه خوار.ملاطغرا ( از آنندراج ).
