بوستان گرد

لغت نامه دهخدا

بوستان گرد. [ گ َ ] ( نف مرکب ) گردنده در بوستان. ( آنندراج ). که تماشای باغ و بوستان کند :
ایاغی به این بوستان گرد ده
گل سرخ بستان ، می زرد ده.
ملاطغرا ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

گردند. در بوستان . که تماشای باغ و بوستان کند .

پیشنهاد کاربران

بپرس