بوزنینه

لغت نامه دهخدا

بوزنینه. [ زَ ن َ /ن ِ ] ( اِ ) بوزنه را گویند که میمون باشد. ( برهان ). جانوری معروف که میمون باشد و بسیار زیرک و هوشیار است. ( انجمن آرا ). بوزنه. ( ناظم الاطباء ) :
به ریش تیس و به بینی پیل و غبغب گاو
به خرس رقص کن و بوزنینه لعاب.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 54 ).
خنبک زند چو بوزنه چنبک زند چو خرس
این بوزنینه ریشک پهنانه منظرک.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 780 ).
رجوع به بوزنه و بوزینه و آنندراج شود.

فرهنگ عمید

= بوزینه

پیشنهاد کاربران

بپرس